W powietrzu czuć już przedwiośnie. Za chwilę ciepłe kurtki powędrują do pudeł, a ich właściciele – do sklepów po nową garderobę. Ale radzę przejrzeć pawlacze i strychy, a nuż znajdzie się w nich materiał na wiosenny płaszcz z koca.
Pewnego dnia na Pinterest natknęłam się na prace estońskiej projektantki, która właśnie zrobiła kolekcję ubrań wierzchnich z koców. To były grube wełniane narzuty w absolutnie szalonych kolorach, przerobione na płaszcze, bolerka, kurtki. Strasznie mi się to spodobało! Tym bardziej, że w pawlaczu od dłuższego czasu zalegał mi nieużywany od dawna koc. Zajmował miejsce, ale szkoda mi było go wyrzucić, bo był z czystej wełny i ozdobiony ładną „kratą”. Postanowiłam się zainspirować pracami projektantki i uszyć sobie na wiosnę płaszcz w stylu oversize.
Przed szyciem uprałam go. Po pierwsze, żeby odświeżyć – w końcu, trochę leżał w tym pawlaczu. A po drugie, żeby podatna na kurczenie się w praniu wełna nie zaskoczyła mnie po uszyciu deformacją szwów albo zbyt małym rozmiarem.
Co jest potrzebne do uszycia płaszcza?
- tkanina
- miarka centymetrowa
- nożyczki
- papier do wykroju – może to być papier do wypieków, ale wolałam nie marnować go i wykorzystałam strony z kolorowego czasopisma, sklejone ze sobą, by tworzyły sporej wielkości prostokąt, na który zostanie przeniesiony rysunek z mojego projektu i wykonany tzw. wykrój
- projekt – wykrój płaszczy można wziąć z gazet do szycia albo stron internetowych poświęconych szyciu. Ale nie jestem na tyle wprawną krawcową, by kroić skomplikowane modele. Poza tym, nie lubię sobie utrudniać szycia, bo to ma być przyjemność, a nie rozwiązywanie łamigłówek pod tytułem „co zrobiłam nie tak?”. Projekt przyszłego płaszcza narysowałam więc sama na kartce papieru, biorąc po uwagę swoje wymiary i zakładaną wielkość przyszłego płaszcza. Chciałam też mieć jak najmniej szwów. Dlatego mój projekt zakładał tylko dwa szwy: jeden po lewej, drugi po prawej stronie (biegnące pod ręką, pachą i na boku). Pod tym linkiem można pobrać wykrój, wydrukować, skleić i korzystać.
- kawałek suchego mydła albo kreda do przerysowania papierowego wykroju na tkaninę.
Na poniższym zdjęciu lepiej widać projekt. Zakłada on wykrojenie z tkaniny jednego kawałka. Kółko na środku to kołnierz, miejsce na głowę. Później ten kawałek zostanie symetrycznie złożony na pół i zszyty w miejscach pokazanych na obrazku. Cyfry, które widać – to wymiary podane w centymetrach. Jestem miniaturową wersją człowieka 🙂 więc mam takie: szerokość 64 cm (ona się nie zmienia i jest taka sama pod pachami i na dole), szerokość rękawa przy pachach 40 cm (potem się zwęża do 20 cm na końcu, rękaw jest 3/4), długość od pachy w dół 50 cm. Otwór na szyję ostatecznie zrobiłam półokrągły (prosty z tyłu i zaokrąglony z przodu), jego wymiary to 20 cm długości i 12 szerokości w najszerszym punkcie.
Gdy mamy już ustalone wymiary, a strony czasopisma sklejone na planie krzyża, można przenosić rysunek na te kartki, tworząc wykrój. Rysujemy, wykorzystując miarkę centymetrową i linijkę. Gdy wykrój zostanie narysowany, wycinamy go.
Teraz rozkładamy naszą tkaninę. Trzeba ją dokładnie rozprostować, żeby potem szwy nie wyszły krzywo. Na wierzch kładziemy wykrój. Przypinamy papier do tkaniny szpilkami krawieckimi albo agrafkami, aby wykrój nie ślizgał się po materiale.
Teraz obrysowujemy papierowy wykrój kredą albo mydłem. Na tkaninie, po zdjęciu z niej wykroju, mają pozostać linie, wzdłuż których wytnie się przyszły płaszcz.
No, i wycinamy.
Wychodzi coś takiego. Przód rozcinamy pośrodku.
Szwy (widoczny na zdjęciu rękaw i bok) zszywamy najpierw ręcznie luźnymi ściegami. W ten sposób łatwiej będzie zapanować nad szyciem na maszynie.
I zszywamy. Jeśli nie mamy zabezpieczającego brzegi tkaniny przed strzępieniem overlocka (a ja nie mam, mam tylko przedwojennego Singera), to wykonujemy dwa szwy w półcentymetrowym odstępie od siebie. W ten sposób będą bardziej wytrzymałe.
Po przeszyciu obcinamy wszystkie wiszące nici. A zewnętrzne brzegi zabezpieczamy. Ja obwiązałam szydełkiem (włóczka jest w tym samym odcieniu jak jeden z kolorów obecnych w „kratce”), ale można też obszyć lamówką albo po prostu podszyć.
Tak mój płaszcz z koca wygląda na wieszaku. Jak będzie ciepło, zrobię zdjęcia na sobie 😉
Może się wydawać, że uszycie takiego płaszcza jest skomplikowane. Ale tak naprawdę, poświęcisz na to co najwyżej weekend. Jeśli masz jakieś pytania, to śmiało zadawaj w komentarzu, chętnie odpowiem i rozwieję wszelkie wątpliwości.
